“Η αλήθεια είναι εκεί, για αυτούς που είναι έτοιμοι να την ακούσουν.”
- Στεφανία Χριστοδούλου
Λίγο ή πολύ, στα καθημερινά συναπαντήματα μας, όλοι έχουμε σκοντάψει πάνω στη λέξη ΧΗΜΕΙΟ-θεραπεία. Τί γίνεται όμως αν αυτά που νομίζουμε ότι ξέρουμε, είτε σαν ασθενείς, είτε σαν γιατροί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μισές ή καλύτερα εξολοκλήρου αναλήθειες; Τί γίνεται αν πίσω από αυτά δεν υπάρχει τίποτα άλλο, παρά ίσως η μεγαλύτερη συνωμοσία ενάντια στην ανθρωπότητα;
Τότε, όπως και εμείς σε αυτή την περίπτωση, κάνεις ότι είναι δυνατόν για να σκορπίσεις αυτή την γνώση.
Συνέντευξη Δρ. Ραθ από Κλαούντια Τσίμερμαν.
Κλαούντια Τσίμερμαν:
Κύριε Δρ. Ραθ, ευχαριστώ πάρα πολύ που μπορώ να είμαι εδώ σήμερα και να σας υποβάλω κάποιες ερωτήσεις για το κανάλι μου “Games of Truth” (Παιγνίδια της Αλήθειας). Η πρώτη ερώτηση θα ήταν πως προέκυψε η χημειοθεραπεία, από που προέρχεται αυτή η χημειοθεραπεία πραγματικά;
Δρ. Ραθ:
Η χημειοθεραπεία έχει την προέλευση της στον χημικό πόλεμο. Αυτό ακούγεται ασυνήθιστο αλλά ακριβώς αυτό είναι. Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο η εταιρεία Bayer ανάπτυξε τα πρώτα όπλα μαζικής καταστροφής που βασίζονται σε χημικές ουσίες. Η πρώτη ύλη για αυτό, ήταν ένα αέριο το οποίο ονομάστηκε αέριο μουστάρδας. Όταν χάθηκε ο πόλεμος, υπήρχε ακόμη το οικονομικό ενδιαφέρον εκεί για να κερδηθούν χρήματα με αυτήν την ανακάλυψη. Η χρήση πολεμικών όπλων ήταν αδύνατη εν καιρώ ειρήνης, έτσι δε μπορούσαν πλέον να κάνουν χρήματα μέσων τούτου. Και έτσι επιλέχθηκε το ανθρώπινο σώμα σαν περιοχή πωλήσεων. Και διαπιστώθηκε ότι αυτή η βασική ουσία, η οποία δημιουργήθηκε για τη μαζική καταστροφή των ανθρώπων, ότι σκοτώνει και κύτταρα. Αυτό τότε το εκμεταλλεύτηκαν στο να πουν, α ναι, στην πραγματικότητα μπορούμε κάλλιστα να χρησιμοποιήσουμε αυτή την ύλη για την καταπολέμηση καρκινικών κυττάρων. Η μορφή αερίου μετασχηματίστηκε σε ένα υγρό, αλλάχτηκε ένα άτομο στο μόριο και από εκεί γεννήθηκε η πρώτη ομάδα χημειοθεραπευτικών. Και τότε κατά την διάρκεια του πρώτου μισού του προηγούμενου αιώνα, αναπτύχθηκαν συστηματικά σαν τα πρώτα θεραπευτικά για την καταπολέμηση του καρκίνου. Η επίδραση μέσα στο ανθρώπινο σώμα από την καταπολέμηση του καρκίνου μέσω χημειοθεραπείας, ήταν η ίδια όπως αυτή του όπλου μαζικής καταστροφής, το αέριο μουστάρδας. Θανάτωση των κυττάρων, θανάτωση των οργάνων και για αυτό τον λόγο η χημειοθεραπεία μέχρι σήμερα δεν είναι καμία μορφή θεραπείας, την ονόμασαν θεραπεία, αλλά… ναι, η έγχυση δηλητηρίου στο ανθρώπινο σώμα. Μια παράλογη μορφή, όπως δίνεται η εντύπωση ότι βοηθά τους ανθρώπους και στην πραγματικότητα συμβαίνει η όλη αρχή, συστηματικά την δηλητηρίαση του ανθρώπινου σώματος, χωρίς να γίνεται διάκριση μεταξύ καρκινικών κυττάρων και υγιών κυττάρων, με το αποτέλεσμα οι άνθρωποι να πεθαίνουν από χημειοθεραπεία, κατά κανόνα εντός ενός με δύο ετών κατ᾽ανώτατο όριο.
Κλαούντια Τσίμερμαν:
Πως εξηγείτε ότι η χημειοθεραπεία έχει καθιερωθεί παγκοσμίως και ότι τόσοι πολλοί γιατροί διαδίδουν ή χρησιμοποιούν χημειοθεραπεία, που κανένας ασθενής ή λίγοι ασθενείς λένε, “Αυτό δεν το θέλω”. Πώς εξηγείτε ότι οι γιατροί που έχουν να κάνουν ένα λειτούργημα, παρόλα ταύτα την χρησιμοποιούν;
Δρ. Ραθ:
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που εμπλέκονται. Εν μέρει εδώ στην Ευρώπη υπήρχε μια εξέλιξη, αυτή που πρέπει να φωτίσουμε λίγο είναι στις ΗΠΑ. Εκεί, μια ομάδα επενδυτών γύρω από την οικογένεια Rockeffeller, έκανε δισεκατομμύρια με την επιχείρηση του πετρελαίου. Ξεκινώντας από τα μέσα του 19ου αιώνα και αρχές του 20ού αιώνα, είχαν αποκομίσει τόσον ατέλειωτο πλούτο, που είπαν ότι “Πρέπει να αφήσουμε αυτά τα λεφτά να δουλέψουν σε ένα καινούριο τομέα. Τον ενεργειακό τομέα έχουμε ήδη υπό τον έλεγχό μας, οπότε χρειαζόμαστε έναν νέο επενδυτικό τομέα, ο οποίος είναι τουλάχιστον τόσο μεγάλος όσο και ο ενεργειακός τομέας.” Και έχουν καθορίσει το ανθρώπινο σώμα ως την αγορά τους. Υπήρχε ένα μεγάλο πρόβλημα και αυτό ήταν ότι η ιατρική εκείνη την εποχή ήταν έντονα επηρεασμένη από προσεγγίσεις της εναλλακτικής ιατρικής. Στις αρχές του εικοστού αιώνα ανακαλύφθηκαν οι πρώτες βιταμίνες και η σημασία των βιταμινών για την υγεία ήταν σαφής, οπότε αυτός ο επενδυτικός όμιλος έπρεπε πρώτιστα να εξασφαλίσει, ότι όλη αυτή η γνώση θα εξαφανιστεί από τα πανεπιστήμια, τα οποία στην συνέχεια έπρεπε να αναπτυχθούν σε εκπαιδευτικά ιδρύματα για τη νέα επενδυτική δραστηριότητα. Είναι αναπόφευκτο, ότι ο όμιλος Rockefeller ίδρυσε ολόκληρα πανεπιστήμια. Το πανεπιστήμιο Rockefeller στη Νέα Υόρκη, μέχρι σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια, το πανεπιστήμιο του Σικάγο. Όλα χρηματοδοτημένα με χρήματα από την επιχείρηση πετρελαίου. Οι διαδικασίες διορισμού αυτών των πανεπιστημίων μετατράπηκαν. Η έμφαση δεν ήταν πλέον στο συμφέρον της θεραπείας, από τους ανθρώπους που ηγούνταν αυτά τα πανεπιστήμια ως γιατροί, αλλά στο πόσο καλά συνδέονταν με τα επενδυτικά συμφέροντα. Η επιρροή πάνω στον αμερικανικό ιατρικό σύλλογο, American Medical Association, προετοιμάστηκε συστηματικά με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργηθεί ένα δογματικό μονοπώλιο γύρω από την επενδυτική δραστηριότητα των πατενταρισμένων φαρμακευτικών σκευασμάτων. Η γνώση των εναλλακτικών θεραπευτικών προσεγγίσεων εξαλείφθηκε συστηματικά και χαρακτηρίστηκαν ως μεσαιωνικά και παράλληλα καθιέρωναν την φαρμακευτική επιχείρηση, σαν “μοντέρνα ιατρική”. Μέχρι σήμερα, αποκαλούνται στις ΗΠΑ τα κατοχυρωμένα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας φαρμακευτικά παρασκευάσματα, ως “ethical drugs”, επομένως ηθικά φάρμακα. Αυτό υπονοεί, ότι όλα τα άλλα είναι ανήθικα. Ως εκεί πάει μέχρι στιγμής αυτό το “brainwash”, αυτή η πλύση εγκεφάλου, η οποία φυσικά δεν αναπτύχθηκε τυχαία, αλλά προς το συμφέρον αυτού του επενδυτικού ομίλου. Και ολόκληρο το σύνολο αυτής της προσέγγισης εφαρμόστηκε συστηματικά μετά τον Πρώτο και ιδιαίτερα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εάν θέλετε να γίνετε σήμερα ο επικεφαλής του τμήματος καρκίνου στο Πανεπιστήμιο του Ντίσελντορφ, πρέπει να έχετε τρία κριτήρια. Πρέπει να είστε ένας καλός ερευνητής, πρέπει να είστε ένας καλός ιατρικός δάσκαλος και το επίσημο κριτήριο, πρέπει να φέρνετε μαζί σας πολλά χρήματα. Από που παίρνετε χρήματα στον τομέα της ιατρικής; Από την φαρμακευτική βιομηχανία. Αυτό εξασφαλίζει ότι η φαρμακευτική βιομηχανία θα κάνει τους δικούς της ανθρώπους, όσον αφορά τρόπο σκέψης, στους εκπαιδευτές των μελλοντικών ιατρικών γενεών. Εξασφαλίζοντας ότι οι γιατροί που εγκαταλείπουν τα πανεπιστήμια και θεραπεύουν ασθενείς, υϊοθετούν δογματικά αυτές τις στρατηγικές πωλήσεων, επειδή δεν διδάσκονται τίποτα άλλο στην πορεία των ιατρικών σπουδών τους. Και έτσι έχουμε σήμερα ένα πρόβλημα, το οποίο ισχύει όχι μόνο για το πανεπιστήμιο του Ντίσελντορφ, αλλά για 24 ή 26 πανεπιστήμια στην Γερμανία και 5,000 πανεπιστήμια, ιατρικά πανεπιστήμια παγκοσμίως. Η επιρροή της φαρμακευτικής βιομηχανίας στην ιατρική εκπαίδευση είναι ο πιο σημαντικός μοναδικός λόγος σαν απάντηση στο ερώτημά σας πως μπορεί, αυτές οι αβοήθητες δηλητηριώδεις θεραπείες, μέχρι σήμερα να χαιρετίζονται ως χρυσά πρότυπα για την θεραπεία αυτής της ασθένειας.
Κλαούντια Τσίμερμαν:
Ευχαριστώ πολύ. Ναι, τώρα έρχεται όμως ένας ασθενής ή κάποιος, που σας λέει, “Ναι αλλά ο άντρας μου είχε καρκίνο, έλαβε χημειοθεραπεία και τώρα έχει θεραπευτεί ή είναι καλύτερα”. Πώς γίνεται, εντούτοις τόσοι πολλοί άνθρωποι να πιστεύουν στην χημειοθεραπεία, εμπιστεύονται. Τι απαντάτε σε αυτούς τους ανθρώπους όταν κάποιος τώρα έρχεται και σας λέει, “Ναι αλλά σε εμάς στην οικογένεια αυτός έκανε χημειοθεραπεία και τώρα είναι ευτυχώς καλύτερα”. Τι απαντάτε εκεί;
Δρ. Ραθ:
Εκεί θα απαντούσα, ότι είναι πολύ νωρίς για εορτασμούς. Ο λόγος για αυτό είναι σχετικά απλός. Έχουμε σήμερα μια σαφή κατανόηση του τρόπου λειτουργίας της χημειοθεραπείας. Σκοτώνει κύτταρα και τα πρώτα όργανα όπου αυτό είναι αισθητό είναι τα όργανα όπου τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται γρήγορα. Αυτά συμπεριλαμβάνουν ειδικότερα το μυελό των οστών, το έντερο, τα κύτταρα τρίχας επίσης και έτσι περιγράφονται γρήγορα οι κύριες παρενέργειες της χημειοθεραπείας. Εντερική αιμορραγία, τριχόπτωση και πάνω από όλα η συστηματική θανάτωση της παραγωγής των ανοσοποιητικών μας κυττάρων, δηλαδή των λευκών αιμοσφαιρίων στο μυελό των οστών. Το αποτέλεσμα είναι προβλέψιμο. Η λεγόμενη επιτυχία χωρίς καρκίνο μπορεί να υπολογιστεί σε μήνες, οπότε υπάρχει έρευνα της περιόδου από τα μέσα του ᾽70 εώς τις αρχές της δεκαετίας του 2000, το ποσοστό για το μείζον καρκίνωμα έχει μηδενικά βελτιωθεί. Μετά από ένα, κατ᾽ανώτατο όριο δύο χρόνια, το 99% των ανθρώπων έχει πεθάνει. Και πάλι, βάσει αυτής της επιστημονικής παραδοχής, η απάντησή μου είναι: “Οι εορτασμοί ανάκτησης από τον καρκίνο μέσω χημειοθεραπείας, στην περιγραφείσα από εσάς περίπτωση, ήταν πολύ νωρίς.”
Κλαούντια Τσίμερμαν:
Αυτό σημαίνει πραγματικά ότι είναι παράγωγο σύμπτωσης κατά πόσο επιβιώσεις ή όχι. Η χημειοθεραπεία δεν το βελτιώνει αυτό.
Δρ. Ραθ:
Η χημειοθεραπεία δεν μπορεί καθόλου να το βελτιώσει. Πώς γίνεται μια ουσία, η οποία είναι τοξική, η οποία νωρίτερα χρησιμοποιήθηκε για μαζική καταστροφή, στην περίπτωση των παραγώγων αερίου μουστάρδας. Πως θέλει μια τέτοια ουσία να είναι μια θεραπεία; Ακόμη και ο όρος χημειο παύλα θεραπεία αποτελεί μέρος ενός ψυχολογικού πολέμου για να διατηρήσουν την φαρμακευτική επιχείρηση με αυτές τις ουσίες εν ζωή. Προβάλλεται στους ασθενείς με καρκίνο, ότι πρόκειται για θεραπεία, εξ´ου και η λέξη. Δεν είναι θεραπεία. Είναι η τεχνητή συντήρηση μιας ψευδο-επιχείρησης. Παρεμπιπτόντως, αυτό λειτουργεί μόνο εάν, εκτός από τον χημικό πόλεμο με αυτές τις ουσίες στον καρκινοπαθή προστίθεται και ο ψυχολογικός πόλεμος. Τι συμβαίνει; Έρχεστε σε μένα υποθέτουμε ως θεραπευτής και κάνουμε σε εσάς διάγνωση καρκίνου. Η πρώτη σας ερώτηση δεν είναι, “Τι μπορώ να κάνω για αυτό;”. Η πρώτη σας ερώτηση είναι, “Πόσο ακόμα;” Αυτό σημαίνει ολόκληρος ο περίγυρος, η ψυχολογική επίδραση στην συνείδηση του ανθρώπου γενικά, έχει ήδη λάβει χώρα. Ο καρκίνος είναι μια θανατική ποινή, αλλιώς δεν θα μου κάνατε αυτή την ερώτηση. Αυτό σημαίνει, κάποιος πρέπει κατά την διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, ίσως πέντε, έξι, εφτά δεκαετίες, να έχει επηρεάσει την συνείδησή μας. Ο καρκίνος είναι μια θανατική ποινή και σε μια τέτοια περίπτωση φαίνομαι σαν χημειοθεραπευτικός γιατρός ως ένας μεγάλος θεραπευτής. Έχουμε διαπιστώσει ότι μόλις έχετε λάβει μια θανατική ποινή, όπως είπαμε σε αυτό το υποθετικό παράδειγμα και σας προσφέρω μια ευκαιρία λέγοντάς σας ότι υπάρχει μια χημειο παύλα θεραπεία. Δεν ακούτε καθόλου χημεία, ακούτε μόνο θεραπεία και ήδη είστε μέρος του επιχειρησιακού μου μοντέλου. Θα δεχτείτε ότι θα εισάγω ή εγχύσω δηλητήρια στην κυκλοφορία του αίματος σας, που υποτίθεται σκοτώνουν καρκινικά κύτταρα. Αυτό που δε μπορώ να σας πω, είναι ότι αυτές οι ουσίες θα σκοτώσουν και τα υγιή κύτταρά σας, αλλιώς θα έθετα σε κίνδυνο το επιχειρησιακό μου μοντέλο. Και έτσι προέκυψε αυτό το επιχειρησιακό μοντέλο, έτσι εξελίχθηκε με την πάροδο των δεκαετιών, έτσι υπήρξαν εκατομμύρια και εκατομμύρια ανθρώπων θύματα αυτού του επιχειρηματικού μοντέλου χημειοθεραπείας χωρίς την επιστημονική βάση μιας θεραπείας.
Κλαούντια Τσίμερμαν:
Ευχαριστώ πολύ. Εσείς λέτε ότι ο καρκίνος είναι θεραπεύσιμος, το λέτε εδώ και καιρό. Μπορείτε να εξηγήσετε πως το εννοείτε;
Δρ. Ραθ:
Ναι, εκ των προτέρων θα απαντήσω αυτή την ερώτηση ως επιστήμονας. Κανείς, ο οποίος βλέπει τώρα την συνέντευξή μας μπορεί να το ερμηνεύσει έτσι, ότι είμαι γιατρός, ο οποίος κάνει αυτή την στιγμή γενικευμένες υποσχέσεις, σίγουρα όχι στον προχωρημένο καρκίνο, αλλά, η επιστήμη υπήρξε από ανέκαθεν η βάση της ιατρικής προόδου και από αυτή την άποψη έχουμε κάνει πρωτοποριακή δουλειά. Έχουμε αναπτύξει μια ομάδα μικροθρεπτικών συστατικών στο ερευνητικό ινστιτούτο μας που είναι σε θέση να αποτρέψουν την εξάπλωση καρκινικών κυττάρων. Αυτό το ερευνήσαμε στο εργαστήριο μας και έχουμε επίσης δημοσιεύσει επιστημονικές δημοσιεύσεις που είναι ορατές στο διαδίκτυο για όλους. Συνολικά το έχουμε αποδείξει σε περισσότερους από 50 τύπους ανθρώπινων καρκινικών κυττάρων, ότι με φυσικό τρόπο είναι εφικτή μια παρεμπόδιση της εξάπλωσης αυτών των καρκίνων. Το βιβλίο “Νίκη πάνω στον καρκίνο”, το γράψαμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι κατανοητή η επιστημονική βάση. Η ομάδα των μικροθρεπτικών συστατικών που αναγνωρίσαμε ως σημαντικές για αυτές τις λειτουργίες είναι ικανές να επηρεάσουν τα καρκινικά κύτταρα ώστε να έχουν δύο επιλογές. Είτε πεθαίνουν, διαπράττωντας ας το πούμε κυτταρική δολοφονία, δηλαδή αυτοκτονία. Μια διαδικασία γνωστή στην επιστήμη και ως απόπτωση. Ή επαναπρογραμματίζουν το λογισμικό, επανεκκίνηση όπως το λένε, επανεκκίνηση του προγράμματος του κυττάρου, του DNA και εισάγουν μιαν κανονική λειτουργία. Με αυτή την επιστημονική γνώση, ήμασταν μόνοι εδώ και πολλά χρόνια. Έχουμε βιώσει πολλή αντίσταση, έχουμε υποστεί πολλές επιθέσεις, δεν είναι δυνατόν. Μέσα του 2017, τον Αύγουστο του 2017, δημοσιεύθηκε μια δημοσίευση, όπου επιστήμονες στις ΗΠΑ επιβεβαίωσαν στα κύτταρα της λευχαιμίας ακριβώς αυτή την αρχή. Και μάλιστα ότι με μια και μόνο ουσία που αναλόγως πρέπει να χορηγηθεί σε υψηλές δόσεις. Αυτή η ουσία ήταν η βιταμίνη C. Αυτή η γνώση όχι μόνο επιβεβαίωσε το έργο μας, αλλά συμπεριλήφθηκε και σε μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες. Για παράδειγμα, η εφημερίδα Die Welt είχε αναφέρει "Βιταμίνη C - Χρήση στον Καρκίνο" και είμαστε σήμερα σε μια θέση, όπου λέμε από επιστημονικής πλευράς ότι ο καρκίνος είναι θεραπεύσιμος. Μέχρι να φτάσει σε αυτό το σημείο, αυτή η γνώση να διανθίζεται σε κλινικές μελέτες και σε ιατρικές εγκαταστάσεις, νοσοκομεία και ιατρεία, θα χρειαστούν ακόμη μερικά χρόνια. Αλλά κανείς δε μπορεί σήμερα να φέρει τον Δρ. Ραθ στην αίθουσα του δικαστηρίου και να πει, ότι σκορπίζει την αναλήθεια ή είναι ένας τσαρλατάνος. Κανείς δεν θα τολμήσει πλέον να το κάνει αυτό. Αυτό τον ρόλο έχουμε σίγουρα εκπληρώσει τα τελευταία 20 χρόνια, ότι όχι μόνο ισχυριστήκαμε πράγματα, αλλά αποδεδειγμένα μπορούσαμε να τα μοιραστούμε και αυτό είναι ασφαλώς μία από τις σημαντικότερες συνεισφορές που έχουμε κάνει ως ερευνητική ομάδα, ως ίδρυμα, ως οργανισμός, για να συμβάλουμε στην πρόοδο της ανθρωπότητας.
Κλαούντια Τσίμερμαν:
Ευχαριστώ πολύ. Γιατί έχετε ιδρύσει το “Ίδρυμα Υγείας Δρ. Ραθ”;
Δρ. Ραθ:
Οι πρώτες επιστημονικές εργασίες, που έχω δημοσιεύσει με τον Λάινους Πόλινγκ τώρα εδώ και τρεις δεκαετίες, δύο φορές νικητής του βραβείου Νόμπελ, προτείνουν ότι έχει παγκόσμια σημασία. Υπήρχαν δύο μεγάλες περιοχές, που επηρεάσαμε τότε με τα νέα μας ευρήματα. Ο ένας ήταν η κυκλοφοριακή νόσος και ο άλλος ήταν ο καρκίνος. Προσπαθήσαμε τότε με μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, να φέρουμε αυτή την εξέλιξη όσο πιο γρήγορα γίνεται προς όφελος των ανθρώπων του κόσμου. Εγώ ο ίδιος ήμουν δυο φορές στον τότε μεγαλύτερο κατασκευαστή, εταιρεία για βιταμίνη C, την εταιρεία Hoffmann-La Roche στην Βασιλεία, παρουσίασα τα ευρήματα και με συγχάρηκαν, μου είπαν συγχαρητήρια και μάλιστα έγραψαν “Πιστεύουμε ότι έχετε δίκαιο, εντούτοις δε μπορούμε να το υποστηρίξουμε, επειδή θα ανταγωνιζόμασταν τα δικά μας προϊόντα, φαρμακευτικά προϊόντα στην γραμμή παραγωγής.” Το ίδιο συνέβηκε λίγο ή πολύ σε μια δωδεκάδα άλλες φαρμακευτικές εταιρείες και τότε ναι, εκείνη την στιγμή μεγάλωσα. Εκεί σταμάτησα να είμαι αφελής και αναγνώρισα ότι η φαρμακευτική αρχή, απαγορεύει την εξάλειψη των ασθενειών και ότι η φαρμακευτική αρχή, είναι μια επενδυτική επιχείρηση, που έχει ερμηνεύσει τις ασθένειες ως αγορά της. Και από αυτό το επιχειρηματικό μοντέλο, δεν είναι εφικτή η επένδυση στην πρόληψη ή ακόμη και στην εξάλειψη ασθενειών. Αυτό σήμαινε εκείνη την εποχή, ότι ο μόνος τρόπος για το περαιτέρω κέρδισμα γνώσης, για την περαιτέρω έρευνα, ήταν να κερδίσουμε τα δικά μας χρήματα. Και τότε ήταν ναι, που αποφασίσαμε την ίδρυση μιας εταιρείας, η οποία τα ευρήματα που έκανε επιστημονικά, τα συσκεύασε σε φυσικά προϊόντα, μοιράζεται αυτή την γνώση και προσκαλεί τους ανθρώπους αυτά τα φυσικά προϊόντα να τα δοκιμάσουν για τον εαυτό τους. Ήδη, το έχουν κάνει παγκόσμια μέχρι τώρα εκατομμύρια άνθρωποι. Σε τρεις, τέσσερις ηπείρους και έχουμε μέσω αυτού του επιχειρησιακού μοντέλου που προσφέρουμε βιταμίνες, μικροθρεπτικά συστατικά, τεθεί υπό υποψία ότι κάνουμε το όλο πράγμα για να κερδίσουμε χρήματα. Εκεί αποφασίσαμε, ότι θα φέρναμε το σύνολο, ολόκληρο το συγκρότημα της εταιρείας, ολόκληρο τον όμιλο εταιρειών, κάτω από ένα ίδρυμα. Έτσι, για οποιοδήποτε προσέχει για ποια κίνητρα δουλεύουμε. Ακολούθως, το ίδρυμα αυτό έχει υιοθετήσει επίσης ένα εξωτερικό σχέδιο, το οποίο ακριβώς έχει ως στόχο την προώθηση των ευρημάτων, παγκόσμιων ευρημάτων στον τομέα της έρευνας της φυσικής θεραπείας. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στις εκβιομηχανισμένες χώρες, αλλά εδώ και δυόμισι χρόνια ξεκινήσαμε ένα έργο στην Αφρική, ὀπου φέρνουμε εμείς στα σχολεία, στην προκειμένη περίπτωση την Ουγκάντα, την γνώση για μια πλούσια σε μικροθρεπτικά συστατικά διατροφή. Δηλαδή, ποια φυτά μπορούν να αναπτυχθούν εκεί και τα οποια οι άνθρωποι εκεί να μπορούν να φάνε, φέρνουμε όχι μόνο τροφή αλλά και υγεία. Ότι ξεκινήσαμε ένα τέτοιο πρόγραμμα μέσω των σχολείων και τώρα περισσότερα από 20 σχολεία σε αυτή τη χώρα και μόνο, δραστηριοποιούνται στην οικοδόμηση σχολικών κήπων όπου καλλιεργούν αυτά τα φυτά. Υπάρχουν μαθητικά κοινοβούλια που αποφασίζουν ποια φυτά θα καλλιεργηθούν στον σχολικό κήπο. Έχουμε ξεχωριστά σχολεία που το κάνουν ήδη για τρίτη χρονιά. Παράγουν εν τω μεταξύ τόσα πολλά, έτσι ώστε μπορούν και πάνε στην αγορά και πουλούν εκεί τα προϊόντα τους και τα λεφτά τα χρησιμοποιούν για να προωθήσουν τα μαθήματά τους. Και φυσικά, οι μαθητές λαμβάνουν την γνώση επίσης περισσότερο σχετικά με ποια φυτά είναι ιδιαίτερα υγιεινά και επειδή περιέχουν τις βιταμίνες, επειδή ακριβώς η βιταμίνη C βοηθά στην πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων, βοηθάει στον διαβήτη, βοηθάει στον καρκίνο. Εκχύλισμα πράσινου τσαγιού, ουσίες που, φυτά, πλούσια σε βιταμίνη Ε κλπ, βοηθούν σε διάφορες ασθένειες. Αυτή η γνώση μεταφέρεται τότε μέσω των μαθητών και στις γύρω κοινότητες. Οι γονείς μαθαίνουν γι 'αυτό και πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα θα μπορέσει να αναπτυχθεί από σχολικούς κήπους σε μια έννοια κοινοτικών κήπων. Με άλλα λόγια, δεν είναι τα χάπια που είναι αποφασιστικά για εμάς, αλλά η γνώση. Τα ευρήματα... Και αν ένα άτομο παίρνει τη μορφή σε χάπια, η οποία φυσικά είναι λίγο πιο κομψή, γρηγορότερη, ή με τη μορφή λαχανικών ή φρούτων, αυτό ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή και τις πιθανές οικονομικές επιλογές. Εντούτοις, βλέπουμε τον εαυτό μας ως οργάνωση, το ίδρυμά μας θεωρεί τον εαυτό του ως οργάνωση για τη μεταφορά αυτής της γνώσης, ανεξάρτητα από τον σχεδιασμό, είτε ως γεωργικά προϊόντα είτε ως μορφή χαπιού.
Κλαούντια Τσίμερμαν:
Δρ. Ραθ, αυτό ακούγεται τόσο εύκολο. Λέτε ότι η βιταμίνη C μπορεί να θεραπεύσει ή ακόμα και να αποτρέψει τον καρκίνο. Τώρα, τρώω πορτοκάλια κάθε μέρα και έχω χάπια βιταμινών από το φαρμακείο... Είναι τόσο εύκολο ή πρέπει να εφαρμοστεί λίγο διαφορετικά;
Δρ. Ραθ:
Βασικά αν έχετε την ευκαιρία να πάρετε βιταμίνη C ή βιταμίνες εξ´ολοκλήρου μέσω της διατροφής, δηλαδή βιολογικά καλλιεργημένα φυσικά, τότε είναι αυτός ένας λογικός τρόπος για κάποιον να παίρνει βιταμίνες, επειδή απλά τα λεγόμενα δευτερεύοντα φυτοχημικά σε αυτά τα λαχανικά και φρούτα, παίζουν ένα συνεργιστικό ρόλο. Έτσι έχετε μια θετική αλληλεπίδραση με αυτές τις κύριες βιταμίνες. Η έρευνα μας για παράδειγμα έχει δείξει, ότι η βιταμίνη C δεν είναι ίση με την βιταμίνη C. Επειδή ακριβώς δημιουργείται μια ιδιαίτερη ποιότητα, μέσω της κατανόησης ποια μορφή βιταμίνης C χρησιμοποιείται πραγματικά από τα κύτταρα. Και η έρευνά μας έχει δείξει ότι ένας συνδυασμός βιταμίνης C, δηλαδή ασκορβικού οξέος και στη συνέχεια ασκορβικού νατρίου, δηλαδή μια ένωση μεταξύ του μορίου του νατρίου και του ασκορβικού ασβεστίου της βιταμίνης C και στη συνέχεια μια λιποδιαλυτή μορφή της παλμιτικής ασκορβυλικής βιταμίνης C όπου το μόριο της βιταμίνης C συνδέεται με ένα λιπαρό οξύ. Ότι αυτός ο συνδυασμός, αυτές οι μορφές βιταμίνης C σε συνδυασμό είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές, αυτό το έδειξε η έρευνα μας. Δημιουργήσαμε μια τέτοια σύνθεση και την προσφέρουμε σε ανθρώπους που τώρα είναι στο ψάξιμο "τι με βοηθά;". Αλλά, κατ´αρχήν ισχύει ότι κάποιος που έχει ακριβώς την δυνατότητα να φάει πολλά λαχανικά, φρούτα, πρέπει να τα χρησιμοποιήσει σε κάθε περίπτωση ως βάση. Δυστυχώς είναι έτσι, ότι ιδιαίτερα στην ταραχώδη εργάσιμη καθημερινότητα, μια διατροφή πλούσια σε λαχανικά και φρούτα, είναι η εξαίρεση. Κάποιος λαμβάνει τις θερμίδες σε μια συμπυκνωμένη μορφή στον εαυτό του και από αυτή την άποψη, είναι η προπαγάνδα των μεμονωμένων οργανώσεων ιατρικής, “Ναι, με πέντε φορές την ημέρα φρούτα και λαχανικά, δεν χρειάζεστε συμπληρώματα μικρο-θρεπτικών συστατικών με τη μορφή δισκίων”, είναι κουραφέξαλα, επειδή είναι γεγονός ότι κανείς δεν το πετυχαίνει και για την αποτελεσματική πρόληψη ασθενειών, είναι ένα συμπλήρωμα, αυτό σημαίνει ένα συμπλήρωμα διατροφής, χρήσιμο για κάθε ανθρώπινο ον.
Κλαούντια Τσίμερμαν:
Δρ. Ραθ, οι δηλώσεις σας όσον αφορά την φαρμακοβιομηχανία είναι βέβαια πολύ προκλητικές. Πως σας αντιμετωπίζουν; Εννοώ, πιθανότατα απομακρύνετε ασθενείς από την φαρμακοβιομηχανία.
Δρ. Ραθ:
Ναι, όχι μόνο ασθενείς, αλλά τελικά πρόκειται για την επιβίωση ολόκληρης αυτής της βιομηχανίας, ολόκληρου αυτού του επιχειρηματικού μοντέλου. Δεν έχω τίποτα ενάντια στην βιομηχανία που δουλεύει επιτυχώς με νέα προϊόντα, αλλά όταν μια βιομηχανία ορίζει από τότε που αναπτύχθηκε, στο κέντρο της κοινωνίας μας, την ασθένεια ως αγορά… Εκεί υπάρχει κάτι σάπιο. Τότε δεν είναι εντάξει. Τότε είναι αυτό ανήθικο και λέω εγκληματικό. Που σημαίνει ότι ο στόχος όχι μόνο εμένα, αλλά ο στόχος της ανθρωπότητας πρέπει να είναι να αποχαιρετήσουμε αυτό το επιχειρηματικό μοντέλο. Διαφορετικά, αποκλείουμε τους εαυτούς μας ως ανθρώπους που δεν μπορούν να σκεφτούν. Αν έτσι το θέλει κάποιος, ήμουν εγώ, ήταν οι επιστήμονες που με στήριξαν, μόνοι από τον Πάουλινγκ τότε ως πρωτοπόροι με την επιστημονική έννοια, πρωτοπόροι που έφεραν αυτή τη γνώση στον λαό. Όταν ξεκινήσαμε να επικρίνουμε τη φαρμακευτική βιομηχανία για αυτό το επιχειρηματικό μοντέλο, πριν από τριάντα χρόνια, ήταν ακόμα αιρετικό, έτσι ονομαζόταν αιρετικός, επειδή, τότε η φαρμακευτική βιομηχανία ήταν φόρουμ σε ολόκληρη τη χώρα μέσα σε μία Ρολς-Ρόις με γυαλισμένο προφυλακτήρα και όλοι υποκλίνονταν σαν σε βασιλιάδες και ευεργέτες μπροστά σε αυτόν τον βιομηχανικό κλάδο. Σήμερα η κριτική φαρμάκων έγινε δημοφιλές άθλημα. Οι λίστες βιβλίων του Άμαζων είναι υπερχειλισμένες από ανθρώπους που τολμούν να πουν ότι δεν είναι εντάξει αυτό που κάνει αυτός ο βιομηχανικός κλάδος. Ήμασταν το 1997 για μια διάλεξη εδώ στην Γερμανία και διατυπώσαμε για πρώτη φορά, ότι η φαρμακευτική βιομηχανία δεν αποτελεί πρόβλημα για την υγεία των ανθρώπων, αλλά το κύριο εμπόδιο για την ανθρώπινη υγεία. Αυτό φυσικά μπορούσα μόνο να το διατυπώσω, επειδή είχα αναλύσει αυτό το επιχειρηματικό μοντέλο και επίσης καταλάβει. Μια βιομηχανία εκθέτει ασθένειες που ζουν στο σώμα μας και τις ορίζει ως αγορά. Τότε δεν έχει κανένα ενδιαφέρον, δεν μπορεί να έχει κανένα ενδιαφέρον για την υγεία. Επομένως, το ίδιο το επιχειρηματικό μοντέλο αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανθρώπινη υγεία και αυτό έγινε αποδεκτό ως γνώση σήμερα, αυτό το γεγονός. Έχουμε μακρύ δρόμο να διανύσουμε, ένα βαρύ τίμημα να πληρώσουμε, ειδικά για αυτή την σαφήνεια της γλώσσας. Με έχουν βγάλει, ως άτομο και τον οργανισμό μας, από όλη τη μάζα των προμηθευτών φυσικών θεραπειών. Σαν ιδιαίτερα επικίνδυνους, γιατί προσφέρουμε όχι μόνο βιταμίνες ή μικροθρεπτικά συστατικά, αλλά και γνώσεις, ειδικά την ανάλυση της φύσης της φαρμακευτικής βιομηχανίας και αυτό ήθελε να αποτρέψει απολύτως αυτή η βιομηχανία. Για αυτόν το λόγο, τα τελευταία είκοσι χρόνια έπρεπε να αντιμετωπίσω περισσότερες από 120 δικαστικές διαδικασίες από το φαρμακευτικό λόμπι. Όλες οι διαδικασίες είχαν ένα και μόνο σκοπό, να με σιωπήσουν, να μας σιωπήσουν. Τα ευρήματα, όπως το θάψιμο των ευρημάτων σχετικά με την φαρμακοβιομηχανία και την εξάλειψη της έρευνας σε μικροθρεπτικά συστατικά ως εναλλακτική λύση στην προληπτική υγεία. Αυτοί ήταν οι στόχοι αυτών των διαδικασιών. Το πιο σημαντικό ερώτημα που θυμάμαι από αυτήν την φάση... Σήμερα δεν υπάρχει καμία δικαστική διαδικασία εναντίον μου, όπου κάποιος αμφιβάλλει αυτά που λέμε. Οποιοσδήποτε το έκανε αυτό, θα χαρακτηριζόταν βουνίσιος, επειδή οι επιστημονικές δημοσιεύσεις στην σημασία για την υγεία των μικροθρεπτικών συστατικών, εκρήγνονται. Πράγμα το οποίο αναδρομικά μας δίνει δίκαιο. Αλλά το πιο σημαντικό ερώτημα το οποίο με ρωτούσαν ξανά και ξανά τα χρόνια των συγκρούσεων, δηλαδή στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ήταν, “Δρ. Ραθ, λέτε ότι η φαρμακοβιομηχανία συνειδητά ρισκάρει την υγεία και την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτή είναι μια τερατώδης δήλωση και επίσης μια κατηγορία. Δεν το πιστεύουμε αυτό. Αυτό δεν μπορεί να γίνεται, επειδή είναι τόσο εξωφρενικό. Η απάντησή μου ήταν ιστορικά βασισμένη. “Μην εκπλαγείτε. Aυτό το έχουν ξανακάνει.” Έχουμε δημοσιεύσει από το Εθνικό Αρχείο των ΗΠΑ, 60.000 σελίδες της δίκης της Νυρεμβέργης, στην ιστοσελίδα του “Profit over Life”. Ένα μέρος της δίκης της Νυρεμβέργης εγκληματιών πολέμου, το οποίο ασχολήθηκε με την IG Farben, δηλαδή την Bayer, BASF και την Höchst, οι μεγαλύτερες φαρμακευτικές εταιρείες, χημικές φαρμακευτικές εταιρείες του περασμένου αιώνα στη Γερμανία. Είχαν ενωθεί μαζί για να σχηματίσουν ένα καρτέλ που ονομάστηκε IG Farben. H IG Farben, επιδίωξε την παγκόσμια κυριαρχία στη χημεία και τις ακμάζουσες φαρμακευτικές επιχειρήσεις. Μέρος αυτής της παγκόσμιας κυριαρχίας περιελάμβανε αρχικά την κατάκτηση του κόσμου και έτσι ήταν η IG Farben, ο κύριος δωρητής για την κατάληψη της εξουσίας των Ναζί. Πράγμα που κανείς σήμερα δεν ξέρει. Ήταν 100% ιδιοκτήτες της IG Άουσβιτς, την εποχή εκείνη το μεγαλύτερο βιομηχανικό συγκρότημα εκτός Γερμανίας. Κατά 100% ιδιοκτησία της Bayer-BASF-Höchst, κάθετος IG Farben. Ήταν υπεύθυνοι για την επέκταση του στρατοπέδου συγκέντρωσης Άουσβιτς - ένα μικρό στρατόπεδο συγκέντρωσης στην αρχή του Β Παγκοσμίου Πολέμου, που επεκτάθηκε σε ένα μαζικό στρατόπεδο σκλάβων και εν τέλει οι εργαζόμενοι που δεν μπορούσαν πλέον να συμμετάσχουν στην κατασκευή του IG Auschwitz στέλνονταν στη συνέχεια στην αιωνιότητα, μέσω των καμινάδων. “Profit over Life”, κέρδος πάνω από την ζωή. Και αυτή η βιομηχανία δείχνει… Οι υπεύθυνοι... Εικοσιτέσσερις διευθύνων σύμβουλοι τότε οδηγήθηκαν στην δικαιοσύνη... Καταδικάστηκαν εν μέρει σε χρόνια φυλάκιση. Έχει κοστίσει εκατομμύρια και εκατομμύρια, να αποκρύψουν αυτή η γνώση από την ανθρωπότητα. Αλλά ξεκάθαρο είναι ότι… Το έχουν ξανακάνει. Τί θα τους εμπόδιζε να το ξανακάνουν; Όταν πρόκειται για δισεκατομμύρια - και πρόκειται για δισεκατομμύρια στην επιχείρηση της υγείας - Τί θα τους σταματούσε από να επιλέξουν ακριβώς τον ίδιο τρόπο και να βάλουν το κέρδος πάνω από την ζωή και την υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων;
Κλαούντια Τσίμερμαν:
Σας ευχαριστώ!
*Περισσότερα για τον Δρ. Ραθ μπορείτε να βρείτε εδώ:
Μεταφρασμένο εξ῾ακοής από Στεφανία Χριστοδούλου για: